ដើម្បីពង្រឹងមិត្តភាពមួយឲ្យបានកាន់តែរឹងមាំការជប់លៀងជា
ផ្នែកមួយដែលមិនអាចចៀសផុតចំណោមយុវវ័យ។ការទទួលទានអាហារនៅខាង
ក្រៅផ្ទះជាមួយមិត្តភក្តិជាការស្វែងរកភាពសប្បាយរីករាយការ
កម្សាន្ដរបស់ពួកគាត់។
សកម្មភាពជាទម្លាប់រៀងរាល់ថ្ងៃពិតជានាំមកនូវភាពសប្បាយរីករាយ
មកដល់ខ្លួនមែនទេ?
ចុះចំណែកគ្រួសាររបស់អ្នកទាំងនោះវិញតើពួកគាត់មានអារម្មណ៍បែបណា
នៅពេលដែលកូនៗតែងតែទៅទទួលទានអាហារជាមួយមិត្តភក្តិរៀងរាល់ថ្ងៃ
រហូតដល់គ្មានពេលវេលាសម្រាប់គ្រួសារ?
ជាក់ស្តែង លោក ឈៀវ ឈុនហួរ អាយុ២៣ឆ្នាំ
បានឲ្យដឹងថាខ្លួនចូលចិត្តទៅជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្តិជាជាងជាមួយ
ក្រុមគ្រួសារដោយលើកឡើងថា៖
«ទៅជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្តិវាមានសេរីភាព
និងសប្បាយជាងការទៅជាមួយក្រុមគ្រួសារ»។
លោកបានបន្ដថាការចេញទៅទទួលទានអាហារជាមួយមិត្តភក្តិវាមានភាព
រស់រវើកជាង ព្រោះមានគ្នាច្រើនជាងទៅជាមួយគ្រួសារ។
លោកបានបញ្ជាក់ថានៅពេលដែលលោកទៅជាមួយគ្រួសារវាសោះកក្រោះណាស់
ប្រសិនបើលោកមិននិយាយស្តីទេព្រោះសមាជិកគ្រួសាររបស់លោកតែងតែ
មានភាពស្ងៀមស្ងាត់។
ខណៈពេលដែលយុវជនមួយចំនួនចូលចិត្តទៅទទួលទានអាហារក៏ដូចជា
ជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្តិមានអ្នកខ្លះគិតថា
ការទៅជាមួយក្រុមគ្រួសារមានគុណប្រយោជន៍ជាងដែរ។
កញ្ញា ស្រ៊ុន ស្រីពៅ អាយុ២២ឆ្នាំ បានឲ្យដឹងថា៖
«ខ្ញុំគិតថាការទៅញ៉ាំអាហារនៅក្រៅជាមួយនឹងមិត្តភក្តិ
ក៏ដូចជាគ្រួសារគ្មានអ្វីខុសគ្នាទេ។
យើងអាចចំណេញនៅពេលដែលយើងមិនចំបាច់ចេញលុយ
ហើយវាអាចជួយឲ្យទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសារមានភាពស្អិតល្មួត»។
កញ្ញាបានលើកឡើងថាចំពោះអ្នកដែលតែងតែទៅទទួលទានអាហារជាមួយ
មិត្តភក្តិរៀងរាល់ថ្ងៃ វាពិតជាបំផ្លាញលុយកាក់ និងពេលវេលាណាស់។
ជាការពិតណាស់យុវវ័យមួយចំនួនគិតថាពិធីជប់លៀងទាល់តែធ្វើឡើង
ជាមួយមិត្តភក្តិទើបមានការសប្បាយរីករាយ
ហើយវាពិតជាគ្មានអ្វីខុសទេដែលយុវជនចូលចិត្តទៅដើរលេងនិងទទួល
ទានអាហារជាមួយមិត្តភក្តិនោះទេ។តើពួកគេធ្លាប់គិតទេថាក្រុម
គ្រួសាររបស់ពួកគេដែលជាពិសេសឪពុកម្តាយក៏ត្រូវការពេលវេលាខ្លះ
ក្នុងការជួបជុំជាមួយកូនៗផងដែរ។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះពេលខ្លះដោយឃើញកូនតែងតែទៅក្រៅបែបនេះពេក
ពួកគាត់ចាប់ផ្តើមមិនទុកចិត្ដដោយខ្លាចកូនលួចទៅសេព
ញៀនថ្នាំឬខូចខ្លួនជាមួយនឹងសង្សារ។
បើយោងតាមសម្តីរបស់អ្នកស្រី ដាញ់ ម៉ូនិច អាយុ៥៧ឆ្នាំ
ជាម្តាយមួយរូបបានឲ្យដឹងថា៖
«ខ្ញុំមិនប្រកាន់នឹងក្មេងៗដែលចូលចិត្តទៅជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្តិ
ទេប៉ុន្តែប្រសិនបើពួកគេទៅរាល់ថ្ងៃពេកប្រាកដជាមានអ្វីមិន
ស្រួលហើយ»។
អ្នកស្រីបានបង្ហាញពីការយល់ឃើញរបស់អ្នកស្រីទៅលើរឿងទាំងនោះ
ដោយលើកឡើងថាពួកគេអាចនឹងមានសង្សារនៅក្រៅហើយត្រូវចំណាយពេលទៅ
ជាមួយគ្នាឬដើរលេងរហូតដល់ញៀនថ្នាំដែលជាហេតុនាំឲ្យគេមិនចង់
នៅផ្ទះ និងខ្លាចឪពុកម្តាយដឹង។
យ៉ាងណាមិញ
អ្នកស្រីគិតថាការទៅទទួលទានអាហារឬជប់លៀងជាមួយនឹងមិត្តភក្តិ
គឺជារឿងល្អដែរ
ដើម្បីរៀនស្គាល់សង្គមប៉ុន្តែយុវវ័យមិនគួរចេញទៅបាត់ៗពីផ្ទះជា
រៀងរាល់ថ្ងៃនោះទេ។ អ្នកស្រីបានបន្ដថា៖
«ខ្ញុំមិនហាមកូនមិនឲ្យទៅជប់លៀងទេគ្រាន់តែខ្ញុំក៏មិនឲ្យវា
ទៅរៀងរាល់ថ្ងៃដែរព្រោះវាមិនល្អទេជាពិសេសថ្ងៃសម្រាកខ្ញុំគិត
ថាកូនៗគួរតែនៅផ្ទះជួបជុំក្រុមគ្រួសារ»។
ជាមួយគ្នានេះដែរលោក ថាក់ សុខ អាយុ៦៥ឆ្នាំ
ដែលជាឪពុកមួយរូបបានលើកឡើងថាមានកូនមួយចំនួនតែងតែទៅញ៉ាំអី
ជាមួយមិត្តភក្តិរហូតដល់ទៅគេងនៅផ្ទះមិត្តភក្តិប៉ុន្តែធាតុពិតពួក
គេកុហកឪពុកម្តាយដើម្បីទៅរួមគ្រែជាមួយនឹងមិត្តប្រុស-ស្រីឬទៅ
ក្លិបកម្សាន្តក្រោយពេលញ៉ាំអីរួចទៅវិញទេ។
លោក ថាក់ សុខ បានលើកឡើងនូវការមិនពេញចិត្តថា៖
«គ្មាននរណាទៅជប់លៀងរាល់ថ្ងៃនោះទេ
ហើយបើគេជាក្មេងរៀនពូកែមែនគេមិនសូវជាចូលចិត្តជប់លៀងនោះទេ។
ផ្ទុយទៅវិញ
ក្មេងដែលតែងតែទៅដើរលេងជាមួយនឹងមិត្តភក្តិរាល់ថ្ងៃនោះសុទ្ធជា
ក្មេងចោលម្សៀត»។
លើសពីនេះទៅទៀតមិនមែនមានតែឪពុកម្តាយនោះទេដែលតែងតែសង្ឃឹម
ចង់ឲ្យកូនផ្តល់ពេលវេលាខ្លះមកដល់ខ្លួននោះកូនៗមួយចំនួនដែល
បាត់បង់ភាពកក់ក្តៅក្នុងគ្រួសារ
ក៏ចង់បានគ្រួសារជួបជុំនៅផ្ទះដែរ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកគេបានដាក់បន្ទុកទៅលើឪពុកម្តាយ
ដោយសង្ឃឹមថាឪពុកម្តាយរបស់គេនឹងអាចកាត់បន្ថយការទៅបរិភោគអាហារ
នៅក្រៅហើយបែរមកធ្វើការជប់លៀងក្នុងគ្រួសារវិញ។
យុវជន អ៊ុំ រដ្ឋា
ជាកូនប្រុសម្នាក់ដែលបានជួបបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះ
បានឲ្យដឹងថាជារឿយៗលោកទៅញ៉ាំអាហារខាងក្រៅ
ដោយសារតែលោកពិបាកបបួលក្រុមគ្រួសារឲ្យជួបជុំគ្នាពេក។
គួររំឭកថាពិធីជប់លៀងនៅខាងក្រៅគឺជាទង្វើមួយដែលនាំមកនូវ
ភាពរីករាយជាមួយមិត្តភក្តិ
ក៏ដូចជាមិត្តរួមការងារនៅក្នុងសង្គមប៉ុន្តែគ្រួសារវាក៏ជាផ្នែក
មួយសំខាន់ក្នុងការចូលរួមជាមួយគ្នាដើម្បី បង្កើនភាពរីករាយ
និងបង្កើនចំណងមិត្តភាពផងដែរ។ដូច្នេះ
ទាំងឪពុកម្តាយនិងកូនៗមិនគួរមើលរំលងគ្នានោះទេហើយគួរងាកមក
ចាប់ផ្តើមនិងផ្តល់ភាពរីករាយឲ្យគ្នាវិញ៕
ប្រភព ៖ ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍
No comments:
Post a Comment