NASTO PPA: អ្នកខ្លះមានឱកាសទៅរៀនស្រុកគេ ប៉ុន្តែបែរជាសប្បាយភ្លើតភ្លើនភ្លេចការសិក្សា

មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធសឹងតែប្រាថ្នាចង់បានមុខមាត់ទ្រព្យ សម្បត្តិ និងចំណេះដឹងដែលធ្វើឲ្យអ្នកផងទាំងពួងញញើត។ជាការពិតបំណង ប្រាថ្នាទាំងអស់នេះយើងអាចរកបានប្រសិនបើយើងមានការខិតខំតស៊ូនៅ ក្នុងជីវិត។ ដោយមើលឃើញអនាគតល្អត្រចះត្រចង់នៅក្រោយពេលបញ្ចប់ការសិក្សាពី បរទេសបានធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបជាពិសេសយុវវ័យជាច្រើនបាននិង កំពុងតែស្រវាស្រទេញទៅក្រេបយកចំណេះវិជ្ជាតាមរយៈថវិកាផ្ទាល់ ខ្លួនឬស្វែងរកអាហារូបករណ៍។

ផ្ទុយទៅវិញ តើអ្នកដែលទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេសពិតជានាំមកនូវជោគជ័យទាំងអស់ គ្នាឬ? ខណៈដែលពេលការចេញទៅសិក្សានៅឯបរទេសមានផលប្រយោជន៍ជាច្រើន វាក៏បាននាំយកផលអវិជ្ជមានដល់មនុស្សមួយចំនួនដែរ។អ្នកខ្លះបាន ប្រព្រឹត្តខ្លួនជ្រុលហួសហេតុពេកទៅលើសេរីភាពនៅឯបរទេសរហូតដល់ ហ៊ានបោះបង់ចោលការសិក្សាពាក់កណ្តាលទី ដែលប៉ះពាល់ដល់អនាគតរបស់ពួកគេ។

បើយោងតាមសម្តីរបស់លោក ហេង វិចិត្រ អាយុ២៧ឆ្នាំជាសិស្សមួយរូបដែលបញ្ចប់ការសិក្សានិងមានសញ្ជាតិជា ប្រជាជនអូស្ដ្រាលី បានឲ្យដឹងថាលោកបានជួបប្រទះមនុស្សជាច្រើនប្រភេទដែលទៅសិក្សានៅ ឯបរទេស។អ្នកខ្លះមានអ្នកខ្លះក្រ អ្នកខ្លះខំរៀន និងខូចខិលជាដើម។ លោកបានឲ្យដឹងថាមានអ្នកខ្លះឆ្កួតឡប់ទៅដើរលេងល្បែងពាលាអាវា សែព្រោះរៀនមិនចូលឬធ្លាក់ ប៉ុន្តែការភ្លើតភ្លើនទាំងនេះមិនអាក្រក់ខ្លាំងដល់ថ្នាក់ទៅឆក់ ប្លន់នោះទេ»។

លោក ជា ជានសូរិយា អាយុ២២ឆ្នាំដែលមានមិត្តភក្តិទទួលបានអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅ ប្រទេសចិនបានឲ្យដឹងថា មិត្តរបស់លោកតែងតែមានពាក្យត្អូញត្អែរមកកាន់លោកជារឿយៗថាទៅ សិក្សានៅទីនោះពិតជាមានផលវិបាកណាស់។ទំនាក់ទំនងរបស់ប្រជា ពលរដ្ឋមានសភាពផ្សេងគ្នា ដូច្នេះមានពេលខ្លះមិត្តរបស់លោកបានចំណាយពេលដើរលេងដល់យប់ៗ។

លោក សូរិយា បានឲ្យដឹងទៀតថា៖«មានពេលខ្លះមិត្តរបស់ខ្ញុំគិតថាមិនដឹងជា ការចំណាយពេលទៅរៀននៅទីនោះ វាត្រូវ ឬក៏អត់ទេ ពីព្រោះវាពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់ ហើយរូបគេតែងតែគិតថាចង់មកវិញប៉ុន្តែខ្លាចខ្មាសគេឯង ហើយមានតែចេះទ្រាំៗទៅ»។
ដោយហេតុតែមានសម្ពាធពីបរិស្ថានជុំវិញខ្លួនផងនិងមានការទាក់ទាញ ពីមិត្តភក្តិផ្សេងៗផងមានអ្នកខ្លះសម្រេចចិត្តបោះបង់ការសិក្សា ហើយអ្នកខ្លះទៀតទុកការសិក្សាចោលទៅដើរចូលជាមួយក្មេងៗខិលខូចនៅ ស្រុកគេ។

ផ្ទុយទៅវិញជួនពេលការសិក្សានៅបរទេសមានភាពយ៉ាប់យ៉ឺនដែលអាច នាំឲ្យមនុស្សប្រែក្លាយជាក្មេងមានបញ្ហា ក៏នៅតែមានអ្នកចង់ទៅបន្តការសិក្សានៅបរទេសដែរដោយពួកគេជឿជាក់ ថា វានៅតែមានផលល្អដែលពួកគេគួរតែទៅ។ លោក សេ តុលា អាយុ២២ឆ្នាំដែលត្រៀមទៅបន្តការសិក្សានៅប្រទេសកូរ៉េបានឲ្យដឹង ថា៖ «ការទៅរៀននៅឯបរទេសអាចនាំមកវិញនូវចំណេះដឹងថ្មីៗដែលខុសប្លែក ពីស្រុកខ្មែរ»។ លោកក៏បានលើកឡើងឲ្យដឹងដែរថា លោកនឹងមិនបោះបង់ការសិក្សាឡើយលុះត្រាតែលោកមានបញ្ហាសុខភាពដែល មិនអាចទ្រាំទ្រទៀតបាន។

ស្របពេលជាមួយនឹងការមិនទុកចិត្តក៏ដូចជាក្តីនឹករឭកកូន អ្នកស្រី គុន សុធា វ័យ៥៣ឆ្នាំ ជាម្តាយមួយរូបមានកូនត្រៀមទៅសិក្សាអាហារូបករណ៍នៅប្រទេសកូរ៉េ បានអះអាងថា ដើម្បីកុំឲ្យកូនសប្បាយភ្លេចការសិក្សាឬជ្រុលខ្លួននៅឯស្រុកគេ ឪពុកម្តាយគ្រប់រូបគួរតែទូន្មានប្រៀនប្រដៅកូនឲ្យហើយមុនពេលគេ ទៅសិក្សានៅបរទេស ព្រោះមានតែការទូន្មានទេដែលអាចដើរតាមកូនគ្រប់វេលាទោះបីជា ពួកគេឃ្លាតឆ្ងាយពីយើងក៏ដោយ។ អ្នកស្រីបានឲ្យដឹងទៀតដែរថា៖ «បើកូនស្រីវិញរឹតតែខ្វល់ទៀតប៉ុន្តែអ្នកណាភ្លើតភ្លើននៅតែ ភ្លើតភ្លើន អ្នកណាល្អគឺនៅតែល្អ»។ដូច្នេះអ្នកស្រីមិនសូវជាពិបាកចិត្តរឿង កូនទៅភ្លើតភ្លើននៅឯស្រុកគេឡើយហើយមនុស្សគ្រប់រូបគួរហ៊ានជម្នះ នូវគ្រប់ឧបសគ្គទោះបីជាឧបសគ្គនោះមានភាពពិបាកវេទនាយ៉ាងណាក្តី ដូចពាក្យចាស់មួយឃ្លាពោលថា៖ «ពិបាកមុនស្រណុកក្រោយ»។

លោក គ្រូបង្រៀន ខាន ចិន្តា ដែលជានិស្សិតបញ្ចប់អហារូបករណ៍ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតនៅឯប្រទេស សិង្ហបុរីបានឲ្យដឹងថា៖ «ការជ្រុលខ្លួនរបស់សិស្សដែលទៅរៀននៅទីនោះគឺជាកំហុសផ្ទាល់របស់ គេពីព្រោះមនុស្សម្នាក់មិនអាចស្តីបន្ទោសអ្នកដទៃពីកំហុសរបស់ ខ្លួន បានឡើយ»។ ជាមួយគ្នានេះដែលលោកបានលើកឡើងទៀតថា ដើម្បីចៀសវាងពីទង្វើភ្លើតភ្លើន ព្រមទាំងការអូសទាញពីមិត្តភក្តិ និងបញ្ហាសង្គមស៊ីវីល័យអ្នកទាំងនោះ ត្រូវតែក្រិតដែនកំណត់លើចិត្តរបស់ខ្លួនគេផ្ទាល់ ដោយលោកបានលើកឡើងថា៖ «ដើម្បីចៀសវាងពីអំពើខូចខិលឬអបាយមុខផ្សេងៗបុគ្គលគ្រប់រូបត្រូវ តែមានទំនួលខុសត្រូវ និងចេះគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯងជានិច្ច»៕

ប្រភព ៖ LIFT

Wednesday, February 6, 2013

អ្នកខ្លះមានឱកាសទៅរៀនស្រុកគេ ប៉ុន្តែបែរជាសប្បាយភ្លើតភ្លើនភ្លេចការសិក្សា

No comments:

Post a Comment