NASTO PPA: រៀនឧបករណ៍តន្ត្រីបុរាណខ្មែរ ធ្វើឲ្យខ្លួនអាប់ឱន?

បុរាណខ្មែរត្រូវបានបង្កើតឡើងមិនត្រឹមតែសម្រាប់បម្រើ ការកម្សាន្ដប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាត្រូវបានប្រើក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗ និងផ្តល់នូវពុទ្ធិដល់មនុស្សតាមរយៈអត្ថន័យដ៏មានខ្លឹមសាររបស់ វាផងដែរ។ តន្ត្រីបុរាណខ្មែរ បង្ហាញពីអត្តចរិត និងភាពថ្លៃថ្នូររបស់បងប្អូនជនជាតិខ្មែរតាំងពីបុរាណកាលរហូត ដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។ នេះបើយោងតាមសម្តីរបស់លោកញ៉ុក ស៊ីណាត ជាគ្រូបង្គោលនៅក្នុងសមាគមសិល្បៈខ្មែរអមតៈ និងសមាគមអាស៊ីសា។

បច្ចុប្បន្ន យុវជនមួយចំនួន បានខិតខំសិក្សាពីមុខជំនាញឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណដើម្បីជួយលើក ស្ទួយតម្លៃសម្បត្ដិជាតិមិនអាចកាត់ថ្លៃនេះ។ ជាក់ស្ដែង យុវជន ឆេង ភារម្យ បានប្រាប់ពីតម្លៃនៃសិល្បៈបុរាណខ្មែរថា៖ «ដំបូងឡើយ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំសិក្សាស្រាវជ្រាវឧបករណ៍តន្ដ្រីខ្មែរ ដោយសារតែឧបនិស្ស័យ និងតំណពូជពង្សជាអ្នកសិល្បៈ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ទើបខ្ញុំដឹងថា ការសិក្សាសិល្បៈបុរាណខ្មែរ ពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់»។

ថ្វីដ្បិតតែយុវជនភាគច្រើនតែងតែ យល់ច្បាស់ពីតម្លៃនៃវប្បធម៌ សិល្បៈបុរាណយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេហាក់ដូចជាមិនសូវចូលចិត្ដ និងជួយលើកស្ទួយប៉ុន្មានទេ។ ប្រហែលជាពួកគេមើលឃើញអ្នកសុំទានលេងភ្លេងបុរាណខ្មែរនៅតាម ដងផ្លូវ និងគិតថា វាគ្មានអត្ថប្រយោជន៍អ្វីចំពោះខ្លួនហើយ។

លោក យន់ ខៀន (យន់ ធារ៉ា) ជាអគ្គនាយករងនៃអគ្គនាយកដ្ឋានបច្ចេកទេសវប្បធម៌នៃក្រសួង វប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ បានឲ្យដឹងថា៖ «កត្តាដែលនាំឲ្យយុវជនបច្ចុប្បន្នមិនចាប់អារម្មណ៍លើការសិក្សា ឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណខ្មែរ គឺការវិវត្ដនៃសង្គម។ មិនថានៅប្រទេសណាក៏ដោយ លំហូរវប្បធម៌បរទេស រមែងជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមាន និងធ្វើឲ្យកែប្រែទំនៀមទម្លាប់ខ្លះៗជាពុំខាន ហើយការប្រគំតូរ្យតន្រ្តីក៏តាមនោះផងដែរ។ សំខាន់បំផុត យុវជនសម័យបច្ចុប្បន្ន ចូលចិត្តចាប់យកអ្វីដែលថ្មី និងទាន់សម័យ»។

ជា ទូទៅ ការស្រឡាញ់ចូលចិត្ដអ្វីមួយ វាអាស្រ័យចម្បងលើការបណ្ដុះគំនិតបន្ដិចម្ដងៗ។ អ្នកឯកទេសភ្លេងបុរាណម្នាក់ ដែលសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ បានរៀបរាប់ពីមូលហេតុដែលយុវជនមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងការសិក្សាភ្លេង បុរាណខ្មែរនេះថា៖ «យើងចូលចិត្តមើលបាល់ទាត់ដោយសារតែយើងចេះលេងវា។ យ៉ាងណាមិញ ឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណខ្មែរមានអត្ថន័យយ៉ាងណា វាអាស្រ័យលើការយល់ដឹងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ»។

លោក ស៊ីណាត បានបង្ហើបប្រាប់ពីមូលហេតុស្រដៀងគ្នាថា៖ «ដោយសារតែយុវជន មិនបានឲ្យតម្លៃឧបករណ៍អស់ទាំងនោះ និងមិនចង់សិក្សាស្រាវជ្រាវច្បាស់លាស់ទៀត ទើបវាធ្លាក់ចុះ»។

ទិដ្ឋភាព ជាក់ស្តែង ដែលបង្ហាញពីការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ភ្លេងខ្មែរបានបង្អាក់យុវជន បច្ចុប្បន្នពីចំណង់សិក្សាអំពីវា។ តម្រូវការផ្នែកភ្លេងបុរាណមិនសូវមានច្រើនក្នុងទីផ្សារការងារ នៅកម្ពុជាទេ ហើយអាជីពជាអ្នកលេងភ្លេង ក៏មិនមែនជាជម្រើសដ៏ល្អដែរ បើប្រៀបធៀបនឹងការងារដទៃ។ នេះបើយោងតាម លោក អូន ជាអ្នកលេងភ្លេងបុរាណនៅក្នុងពិធីមង្គលការ ដែលមានបទពិសោធជាង២០ឆ្នាំ។ ហេតុដូច្នេះ ទើបលោកមិនបានបន្ដចំណេះនេះទៅក្មេងជំនាន់ក្រោយ និងមិនជំរុញកូនឲ្យចាប់យកអាជីពដូចរូបលោកឡើយ។

យ៉ាងណា មិញ ដើម្បីថែរក្សាសិល្បៈបុរាណខ្មែរឲ្យបានគង់វង្ស លោក យន់ ខៀន បានលើកឡើងថា៖ «ឆ្នាំ២០១៥ខាងមុខនេះ អាស៊ាននឹងច្របាច់វប្បធម៌របស់ខ្លួនបញ្ចូលគ្នា។ ដូច្នេះ ជំហានទីមួយ យើងកំពុងតែប្រមូល និងចងក្រង រួមទាំងថតនូវភ្លេងបុរាណទាំងអស់មកទុកជាឯកសារ។ ទីពីរ យើងផ្តោតសំខាន់ទៅលើការផ្សព្វផ្សាយ តាមរយៈសមាគមអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងសាលារៀនជាដើម។ ថ្វីដ្បិតតែក្មេងៗឥឡូវភ្លេចក៏ដោយ ក៏នៅពេលពួកគេឈានចូលវ័យកាន់តែចាស់ ចង់សិក្សាស្វែងយល់ពីវា យើងនៅមានឯកសារគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្ហាញពួកគេ»។

ចំណែកលោក ថោង កែវប៊ុនណាត ជាបុគ្គលិកការិយាល័យផែនការរបស់មន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡារាជធានីភ្នំពេញ បានឲ្យដឹងថា៖ «ការបង្រៀនភ្លេង វាទាក់ទងនឹងសាលាជំនាញ។ ដូច្នេះមានតែសាលាភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈទេជាអ្នកដើរតួសំខាន់ ជាងគេ។ រីឯសាលាដទៃដែលនៅក្រោមឱវាទរបស់ក្រសួងអប់រំ មានថ្នាក់សិល្បៈបង្រៀនអំពីរបាំ និងឧបករណ៍ភ្លេងដែរ ប៉ុន្តែជាទ្រឹស្តីប៉ុណ្ណោះ»។

ក្រៅពីសាលារដ្ឋខាងលើ សាលារៀនឯកជន វេស្ទឡាញន៍ ក៏កំពុងតែរៀបចំបញ្ចូលមុខវិជ្ជាអំពីឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណខ្មែរ ក្នុងកម្មវិធីសិក្សារបស់ខ្លួនផងដែរ។

លោកប៉ិច បូឡែន អគ្គនាយកសាលារៀនវេស្ទឡាញន៍ និងណត្សឡាញន៍ បានបង្ហើបប្រាប់ថា៖ «យើងនឹងបើកថ្នាក់បង្រៀនមុខវិជ្ជាសិក្សាថ្មីនេះ ដោយសារតែភ្លេងបុរាណខ្មែរនេះពីរោះ និងមានអត្ថន័យបង្កប់ភាពទាក់ទាញ។ ប្រសិនបើកែច្នៃយកឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណខ្មែរយើង មកលាយបញ្ចូលជាមួយឧបករណ៍ភ្លេងសម័យទំនើប វាកាន់តែពីរោះថែមទៀត ដែលយើងចង់ឲ្យកូនខ្មែរ បានស្គាល់ បានដឹង និងនាំគ្នាជួយអភិរក្សឧបករណ៍តន្រ្តីខ្មែរទាំងអស់គ្នា»។

ទាក់ ទិនទៅនឹងកម្មវិធីសិក្សាមុខវិជ្ជាស្តីពីឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណ ខ្មែរនេះ LIFT ក៏បានទាក់ទងជាមួយសាលារដ្ឋចំនួន២ផងដែរ ប៉ុន្តែដោយហេតុថាការប្រឡងសញ្ញាបត្រទុតិយភូមិកំពុងចូលមកដល់ លោកនាយក និងលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ កំពុងមមាញឹកខ្លាំង ហើយមិនមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការឆ្លើយតបនឹងសំណួរខាង លើនេះបានទេ។

ដូច្នេះ ក្នុងនាមជាកូនខ្មែរ ដែលមានកេរដំណែលដ៏ល្អផូរផង់ពីដូនតា គួរតែចេះនាំគ្នាថែរក្សាសម្បត្តិទាំងនោះ និងកុំឲ្យវាបាត់សាបសូន្យ ទើបនាំគ្នាខំស្រោចស្រង់វាវិញ ដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា «ក្របីបាត់ទើបធ្វើរបង»៕

ប្រភព ៖ ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍

Wednesday, August 15, 2012

រៀនឧបករណ៍តន្ត្រីបុរាណខ្មែរ ធ្វើឲ្យខ្លួនអាប់ឱន?

No comments:

Post a Comment