អ្នកល្ងង់ សប្បាយចិត្តនឹងរិះគន់អ្នកដទៃ
ទើបអ្នកដទៃដើរទៅមុខ ឯខ្លួនឯងដើរថយក្រោយ
មិនស្មោះស្ម័គ្រនឹងគេ ហើយគេក៏មិនស្មោះស្ម័គ្រតបវិញ
គេជួបប្រសព្វត្រឹមតែមិត្តក្លែងក្លាយប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកឆ្លាត រវល់តែរិះគន់ខ្លួនឯង
មិនដឹងថាខ្លួនត្រូវបត់បែនទៅខាងណា
មិនសូវពេញចិត្តនឹងខ្លួនឯង បង្កវិបត្តិដល់ខ្លួនឯងជាបន្តបន្ទាប់
ធ្វើឲ្យអ្នកដទៃស្មានចិត្តមិនត្រូវ ខ្លាច មិនហ៊ានមកបៀត។
អ្នកមានគតិបណ្ឌិត មិនទិតៀនរិះគន់អ្នកណា
គេមានសុទិដ្ឋិនិយមថា មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចផ្លាស់ប្តូរបាន
ទើបគេជៀសគេចពីមនុស្សដែលចូលចិត្តរិះគន់
ហើយក្លាយជាមិត្តដ៏ពិតប្រាកដសម្រាប់អ្នកផងទាំងពួង។
No comments:
Post a Comment