អ្នកល្ងង់ តែងគិតថាខ្លួនឆ្លាត
មិនខ្វល់ខ្វាយស្វះស្វែងរៀនសូត្រ
ហេតុនេះគេត្រូវជាប់អន្ទាក់ ក្នុងក្តីល្ងង់ជារៀងរហូតទៅ។
អ្នកឆ្លាត ចូលចិត្តគិតថាខ្លួនល្ងង់
ទើបគេខំធ្វើពើជាល្ងង់
ដល់យូរៗទៅ ទៅជាល្ងង់មែនទែនសមតាមប្រាថ្នា។
អ្នកមានគតិបណ្ឌិត ដឹងថាឆ្លាត ឬល្ងង់ជាអ្វី
គេបោះជំហានរំលង ហួសឆ្ពោះទៅរកពិភពនៃបញ្ញា
ទើបឃ្លាតកាន់តែឆ្ងាយពីក្តីល្ងង់ ហើយលះបង់ក្តីឆ្លាតជាលំដាប់។
លះបង់ក្តីឆ្លាត ៖ មិនប្រកាន់ថាខ្លួនឆ្លាត នៅតែខំស្វែងរកបញ្ញាជាបន្ត។
No comments:
Post a Comment