យើងតែងតែឮការចោទសួរតៗគ្នាថា
តើហេតុអ្វីចាំបាច់ត្រូវខិតចំរៀនសូត្រ? ចម្លើយតែមួយគត់
គឺដើម្បីការងារដ៏ប្រសើរក្នុងជីវិតសម្រាប់អនាគតរបស់ខ្លួន។
ទន្ទឹមនឹងមហិច្ឆតាអនាគតរបស់យុវជនទាំងនេះ
មានយុវជនខ្លះគិតថាមិនបាច់ខំប្រឹងទេឲ្យតែមានខ្សែ
(ខ្នង)ឬបក្ខពួកនិយម។ ខ្លះទៀតយល់ឃើញថា
ខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពប្រកួតប្រជែងជាមួយអ្នកដទៃ។
តើមានកត្ដាអ្វីខ្លះដែលជំរុញឲ្យពួកគេគិតដូច្នេះ?
ហើយតើពួកគេមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការប្រកួតប្រជែងហើយឬ
នៅ?
«មានកត្ដាចម្បង៣យ៉ាងសំខាន់ៗដែលនាំឲ្យនិស្សិតប្រឈម
នឹងឧបសគ្គចំពោះការស្វែងរកការងារបស់ពួកគេ។
កត្ដាសំខាន់បំផុតទី១គុណភាពសិក្សាដែលពួកគេទទួលបានមានការខុស
ប្លែកគ្នាក្នុងការជ្រើសរើសសាកលវិទ្យាល័យនិងមុខជំនាញ។ ទីពីរ
វាអាស្រ័យលើបរិមាណនៃចំណេះដឹងរបស់ពួកគេផ្ទាល់ដែលនិស្សិតមួយ
ចំនួនគ្មានជំនាញជាក់លាក់និងភាសាច្បាស់លាស់ជាហេតុដែលធ្វើឲ្យ
ពួកគេបាត់បង់ឱកាសការងារ។ កត្ដាទីបី
ដោយសារតែទីផ្សារការងារនៅមានកម្រិតវាទាមទារឲ្យយុវជនត្រូវយក
ចិត្ដទុកដាក់បន្ថែមទៀតដែលបេក្ខជនសុំរកការងារ
ត្រូវមានបទពិសោធច្រើនឆ្នាំ» នេះបើយោងតាមសម្តីរបស់លោក
ថោងកែវប៊ុនណាត មន្រ្តីការិយាល័យផែនការនៃ មន្ទីរអប់រំ យុវជន
និងកីឡារាជធានី។
ក្រោយពេលបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាលា
មិនមែនមានន័យថា
យើងអាចធ្វើការងារចំពោះមុខជំនាញដែលបានរៀននោះទេ។
យុវជនមួយចំនួនរមែងយល់ច្រឡំថា
ខ្លួននឹងទទួលបានការងារសមតាមកម្រិតបរិញ្ញាបត្ររបស់ខ្លួនប៉ុន្ដែ
មិនបានគិតគូរពីបទពិសោធដែលខ្លួនមានឡើយ។
ពួកគេខ្លះតែងតែមានអំនួតលើខ្លួនឯងជ្រុលហួសហេតុពេកភ្លេចការ
តស៊ូព្យាយាមទៅវិញ។
ម្យ៉ាងវិញទៀតកង្វះទំនុកចិត្ដនិងការបាក់ស្បាតក៏ជាបញ្ហាចម្បង
ដែលធ្វើឲ្យយុវជនរងការបរាជ័យក្នុងទីផ្សារការងារនៅកម្ពុជាផងដែរ
។
កញ្ញាអ៊ុល
វ៉ាន់ណែតអាយុ២១ឆ្នាំជាសិស្សឆ្នាំ២នៃសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ
អន្តរជាតិបាននិយាយថា៖«ខ្ញុំគ្មានទំនុកចិត្តទៅលើខ្លួនឯងទេ។
ខ្ញុំចង់មានការងារធ្វើប៉ុន្តែខ្ញុំគ្មានសេចក្តីក្លាហានដាក់
ពាក្យសុំឡើយ។ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ចំពោះ
មុខតំណែងនោះឡើយថ្វីដ្បិតតែវាមិនមែនជាការងារខ្ពស់ក៏ដោយ»។
នៅ
ពេលដែលកញ្ញាដឹងថា
មិត្ដភក្ដិខ្លះបានជួបបញ្ហាក្នុងការស្វែងរកការងារក្រោយបញ្ចប់
ការសិក្សា
វាកាន់តែធ្វើឲ្យកញ្ញាខ្លាចរអានិងគិតស្មុគក្នុងអារម្មណ៍ពីមួយ
ថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
សំខាន់បំផុតនៅពេលដែលជីវភាពមិនធូរធារកញ្ញាត្រូវគិតពីការចំណាយ
ប្រចាំថ្ងៃ
ណាមួយបារម្ភពីប្រាក់បង់ថ្លៃសិក្សាធ្វើឲ្យកញ្ញារឹតតែវិលវល់
ថែមទៀត។
ផ្ទុយពីមតិរបស់កញ្ញាវ៉ាន់ណែតខាងលើ លោកស៊ិននិមល
អាយុ២៤ឆ្នាំជានិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ បានឲ្យដឹងថា
លោកមិនដែលរើសអើងចំពោះការងារឡើយ។
លោកមានតែពេញចិត្ដចំពោះការងារនាពេលបច្ចុប្បន្នមិនថាវាជាមុខ
នាទីធំដុំ ឬតូចតាចនោះទេ។
វាអាស្រ័យលើភាពអំណត់អត់ធ្មត់ក្នុងការលត់ដំខ្លួនដើម្បីសម្រេច
គោលដៅប៉ុណ្ណោះ។
តាមពិតទៅហេតុផលចម្បងដែលធ្វើឲ្យយុវជនមិន
ទទួលបានការងារគឺពួកគេនៅខ្វះបទពិសោធនិងទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង។
កង្វះទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងនិងមិនដឹងអ្វីដែលខ្លួនត្រូវធ្វើនេះ
ហើយទើបជាកត្ដាជំរុញឲ្យយុវជនបាត់បង់ឱកាសការងារដ៏សមប្រកបរបស់
ខ្លួន។
កញ្ញាថេង
យូហៀងជាអ្នកសម្របសម្រួលផ្នែកគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្សនៃសណ្ឋាគារ
Plantationបានឲ្យដឹងពីនីតិវិធីក្នុងការជ្រើសរើសបុគ្គលិកថាថ្វី
ដ្បិតតែបទពិសោធពិតជាសំខាន់ក្នុងការជ្រើសរើសបុគ្គលិកយ៉ាងណាក៏
ដោយ
ក៏កញ្ញានៅតែផ្ដល់ឱកាសដល់បុគ្គលិកដែលកំពុងតែស្វែងរកការងារថ្មី
ថ្មោងផងដែរ
ប្រសិនបើពួកគេពិតជាមានឆន្ទៈនិងការតស៊ូចំពោះកិច្ចការនោះ។
ចំពោះ
លក្ខណសម្បត្តិរបស់បេក្ខជនកញ្ញាយូហៀងបានបញ្ជាក់ថា៖
«ជាធម្មតាភាគច្រើននៃបុគ្គលិកដែលត្រូវបានសម្រាំងចេញពីការសម្ភាស
ទទួលបានលទ្ធផលការងារល្អដោយសារតែពួកគេមានឆន្ទៈនិងចិត្ដអំណត់
តស៊ូក្នុងការងារ។រីឯបេក្ខជនមួយចំនួនទៀតជួបការលំបាកក្នុងពេល
បំពេញការងារដោយសារតែពួកគេខ្វះការអត់ធ្មត់និងតស៊ូដែលនាំឲ្យ
លទ្ធផលការងារមិនល្អ»។
យ៉ាងណាមិញ
និស្សិតមួយចំនួននៅតែមិនអាចស្វែងរកការងារសមរម្យដែលស័ក្ដិសមនឹង
មុខជំនាញរបស់ខ្លួនឡើយ។លោកថោងកែវប៊ុនណាតបានឆ្លើយតបថាវាអាច
បណ្តាលមកពីកត្តាមួយចំនួនដែលយើងបានកត់សម្គាល់ថាបច្ចុប្បន្ននេះ
ប្រព័ន្ធអប់រំនៅកម្ពុជាកំពុងតែអភិវឌ្ឍរីកចម្រើន។មានស្ថាប័នរដ្ឋ
និងឯកជនជាច្រើនដែលបានផ្តល់ចំណេះដឹងដល់សិស្សនិសិ្សតហើយវិធី
សាស្រ្តបង្រៀនរបស់ពួកគេខុសប្លែកពីគ្នា។អ្វីដែលសិស្សអាចទទួល
បានក៏មិនដូចគ្នាក្នុងករណីមួយចំនួនផងដែរ។
លោកបានបង្ហាញ
ពីសុទិដ្ឋិនិយមថាសម្រាប់ឱកាសការងារនៅឆ្នាំ២០១៥ខាងមុខនេះ
ទីផ្សារការងារនឹងកាន់តែធំទូលាយដែលទាមទារឲ្យនិស្សិតត្រូវ
អភិវឌ្ឍខ្លួនឯងជាមុនសិន។ពួកគេត្រូវខិតខំបង្កើនចំណេះដឹងផ្នែក
ភាសានិងជំនាញកុំព្យូទ័រដើម្បីប្រកួតប្រជែងនិងចាប់យកឱកាសការងារ
នៅអាស៊ី។
ដើម្បីទទួលបានការងារសមស្របនឹងគោលដៅរបស់ខ្លួន
យុវជនគ្រប់រូបត្រូវតែមានឆន្ទៈខ្ពស់ក្នុងការសិក្សាមិនត្រូវទុក
ពេលវេលាឲ្យនៅទំនេរឬផ្តោតតែទៅការសិក្សាតែមួយមុខពេកនោះទេ
គឺយើងត្រូវចេះរកការងារក្រៅម៉ោងឬការងារស្ម័គ្រចិត្តជាដើមដែល
ទាក់ទងនឹងមុខជំនាញរបស់ខ្លួនដើម្បីដុសខាត់ចំណេះដឹងសម្រាប់ការ
ងារជាក់ស្តែង។ជាការពិតណាស់ការចាប់ផ្តើមដំបូងវាមិនអាចងាយ
ស្រួលឬបានធ្វើមុខតំណែងធំតែម្តងនោះទេ។
ដូច្នេះយើងត្រូវចេះកសាងទំនុកចិត្តចេះអត់ធ្មត់ចេះបន្ទាបខ្លួន
ឱនលំទោននិងអភិវឌ្ឍគុណភាពរបស់ខ្លួនទើបជាមធ្យោបាយដ៏ក្នុងការ
ចាប់យកការងារប្រសើរទៅថ្ងៃអនាគត៕
ប្រភព ៖ ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍
No comments:
Post a Comment